Neen, het is mijn kindje niet, maar ik zal vertellen wie ze wel is…
Ik was met mijn neef op onze nachtelijke “patrouille” gegaan in één van de donkere steegjes van Marokko op zoek naar chemkara oftewel lijmsnuivers. Dit zijn jongens die verslaafd zijn aan de geur van lijm en vaak verstoten zijn door hun familie of zelf gevlucht zijn en nu op straat leven. Elk week nam ik zo’n jongen mee om voor hem te zorgen, maar daar zal ik het nog over hebben in een ander bericht. Dit verhaal gaat namelijk over deze baby: Najlae.
Het was al heel laat in de avond en er was al bijna niemand meer te zien op straat. Winkels en markten waren al gesloten en de toeristen waren de stad ook al uit. Lege straten waar alleen wij nog rondreden. Op een gegeven moment reden we een smal straatje in waar we een vrouw op de grond zagen liggen. Op het eerste zicht niets uitzonderlijk, want er zitten zoveel mensen op de grond in Marokko. Het was donker en mijn neef reed rustig langs haar, terwijl ik mijn raam opendeed om een betere kijk te nemen. Daar zag ik de vrouw kreunend van de pijn kruipen op de grond. Ik vroeg mijn neef om even te stoppen, maar hij zei dat het hier te gevaarlijk is. Het kan zijn dat ze zelf lijm snuift of door dieven gebruikt wordt. We zouden ons enkel bezighouden met kinderen, want volwassen helpen ‘s nachts is te gevaarlijk, voegde hij er nog aan toe. Hij reed rustig verder. Ik keek in mijn zijspiegel en op dat moment leunde de vrouw tegen de muur en hield ze haar buik vast. Zo zag ik dat ze hoogzwanger was. Ik vroeg hem om onmiddellijk terug te draaien en een ambulance te bellen, want die vrouw moest waarschijnlijk bevallen. Ze begon te krijsen en te roepen. Iets later kwam de ambulance. Ze namen haar mee nadat ze op staat bevallen was. Samen met de baby werd ze weggevoerd naar één van de oudste ziekenhuizen van de stad, die bedoeld is voor arme mensen. We mochten de avond zelf niet binnen in het ziekenhuis en zijn de dag erna pas langs kunnen gegaan.
Mijn neef en ik hadden inkopen gedaan voor de vrouw, waaronder medicijnen, luiers, poedermelk,… De avond dat we de vrouw hadden gevonden, was het al donker, waardoor ik niet goed kon zien hoe ze eruit zag. We liepen het ziekenhuis binnen naar de afdeling waar alle vrouwen lagen. Daar vroegen we een jong meisje, die in een lange gang rondliep, of zij wist waar de vrouw ligt die gisteren op staat bevallen was. Ze zei dat ze geen idee heeft over wie ik het heb en liep achter ons verder door. Voor ons liep een verpleegster en we stelden de vraag ook aan haar, waarop ze zei: ‘Ja, daar loopt ze’. Ik draaide me om, maar de enige persoon die we zagen in de gang, was het jong meisje. Ik zei tegen de verpleegster: ‘Ik zie geen geen vrouw hoor’. Ze zei: ‘Het is dat jong meisje van 16 jaar dat jullie net aangesproken hebben. Zij is gisteren bevallen op straat. Ze durft jullie waarschijnlijk niet aan te spreken uit schrik dat jullie van de politie zijn’. Ik kon mijn ogen niet geloven. Daar stond ik de perplex en sprakeloos in de gang met tranen in de ogen vol onbegrip en ongeloof. Een zwangere tiener?!
We liepen naar haar toe en hebben haar gerust gesteld dat we niet van de politie waren. Toen begon ze haar verhaal te vertellen. Ze was misbruikt door haar broer en oom. Eens ze zwanger was, werd ze thuis verstoten. Ze vertelde haar familie wie het gedaan had, maar daar hadden ze geen oren naar en is het meisje het huis uit gezet. Sindsdien leefde ze maanden op straat tot ze bevallen was. Ze zei dat als ze niet geleund stond tegen de muur, ze achterover zou gevallen zijn. Daar stond ik dan met een meisje van 16 voor me, dat verkracht en misbruikt was en er een baby aan overhoudt. Een baby waar ze niet eens voor kan zorgen. De broer en oom gaan vrijuit in dit verhaal.
De volgende dag was ik haar terug gaan bezoeken met wat babyspullen, maar ze was niet meer te vinden in het ziekenhuis. Via andere vrouwen had ik vernomen dat een vrouw, een bekende prostituee, haar heeft meegenomen. We zijn gaan zoeken in de prostitutiewijk en inderdaad daar zat ze dan. Ze was zelf ook prostituee geworden, omdat dat de enige manier was voor haar om voor haar kind te kunnen zorgen.
Ik breng nu elk jaar een bezoek aan het lokaal ziekenhuis in Marokko waar ik de vrouwen, die bevallen zijn, help. Als u zelf nog babyspullen over heeft, kan u deze doneren. Ze kunnen altijd gebruikt worden om deze vrouwen te helpen. Elke donatie is welkom! U kan ons hiervoor contacteren.
Foto’s en video’s van ons nieuw project kan u tevens volgen op snapchat: kids_up.